Mijn leven als zendeling begon met een ‘Discipelschap Training School’ van ‘Jeugd met een Opdracht’.
In voorbereiding daarop bezocht ik eerder het jaarlijkse ‘Open Huis’ op Hemelvaartsdag op hun trainingsbasis ‘Heidebeek’ in Heerde op de Veluwe. Een aanrader voor mensen die geïnteresseerd zijn en op enige manier betrokken zijn of willen raken met zending en evangelisatie.
Open Huis – Heidebeek
Om mijn huidige podcast-serie ‘De Wereld Rond’ wat af te wisselen, spreek in deze keer met de organisator van het Open Huis op Heidebeek, Lydia het Lam.
In deze aflevering krijg je in een halfuur te horen wat ‘Jeugd met een Opdracht’ is en doet en wat het Open Huis inhoudt. En op Hemelvaartsdag kun je met eigen ogen gaan zien wat er zoal gebeurt op de Heidebeek-basis. Ik zeg, als je de kans hebt: doen!
Al langere tijd had ik het verlangen een podcast te maken met mensen die vanuit hun christelijke geloofsovertuiging gekozen hebben voor een leven in de zending.
Inmiddels heb ik een begin kunnen maken met de opnames! De eerste afleveringen van ‘De Wereld Rond’ kun je vinden in je favoriete podcast-app, zoals Google Podcasts of Apple Podcasts.
Mijn streven is om de week op vrijdag om 16:00u, net voor het weekend een nieuwe aflevering klaar te hebben staan.
Terwijl ik deze blog schrijf is dit de meest recente aflevering…
Deze week wil ik stilstaan bij een cassettebandje van een preek uit 1994 die ik een paar jaar geleden gedigitaliseerd heb.
Het gaat om een preek van wijlen Frans Horsthuis, een man die zocht naar Gods wil in zijn leven. De preek gaat ondermeer over Gods diepe en intense liefde voor ons.
Ik hoop dat je er van geniet als je besluit te luisteren.
Frans was destijds te gast bij familie Van ´t Veer, de voorgangers van mijn toenmalige gemeente Eleos, een Rafael-gemeente in Middelburg.
De spreekster arriveerde, zoals je in de opname kunt horen, nogal laat, nét toen Frans zijn preek begon… Gelukkig kreeg hij de kans hem af te maken, ik had het niet graag gemist.
Diezelfde week had ik trouwens een mooi persoonlijk gesprek met Frans, waarin hij me vertelde over zijn leven en me uitdaagde Jezus te volgen in het mijne, een bijzondere man die op God vertrouwde…
In mijn zoektocht naar nieuwe nummers met een positieve boodschap kwam ik pas dit mooie nummer van Terrian tegen.
Terrian is een grote fan van Justin Bieber en is onderdeel van de Diverse City Band van TobyMac en zet zich in voor jongeren, wat zeker nu in een enorme behoefte voorziet.
Aanstaande vrijdag komt haar eerste EP uit met zes nummers, waarvan dit er één is.
Light It Up is een energiek en positief nummer wat ons bepaalt bij ons verlangen naar zekerheid, waarbij Terrian haar hulp zoekt bij God. Maar ze komt niet met pasklare antwoorden, kijk maar naar deze strofe:
‘Send that fire light that match Put that spotlight on my path If You don’t I just might crash Honestly it’s hard to see it’
Terrian maakt eerlijke muziek die aanslaat bij muziekfans in deze onzekere periode van Covid-19 waarin we ons bevinden. Hopelijk geeft het ook jou een positieve vibe en uitzicht op de toekomst, die zeker komt na deze corona-periode.
Wat zou het mooi zijn als we geen afscheid hoefden te nemen, maar het leven is eindig. Daar werd ik ook deze week weer bij stilgezet toen ik vernam dat Carman is overleden.
Voor diegenen die hem wellicht niet gekend hebben: Carman was een zanger die heel veel van Jezus hield en die liefde met anderen deelde, onder andere door middel van muziek. Eind 1992 gaf hij een eenmalig concert in Gouda, waar ik bij was omdat ik toentertijd in Gouda woonde en werkte.
Wat een bijzonder concert met een spectaculaire lichtshow en ik kan me herinneren dat de nazorg veel mensen tekortkwam, omdat velen die avond de keuze maakten een volgeling van Jezus te worden.
Maar we kregen deze week ook bericht van het overlijden van Jo, een vrouw die zich jarenlang als vrijwilliger dienstbaar heeft gemaakt voor ouderen in verpleeghuizen. Samen met haar verzorgden we, met een team, een aantal kerkdiensten in verzorgingstehuizen op de momenten dat we de afgelopen jaren in Nederland waren.
Wat bijzonder dat er velen zijn als Jo, die (vaak in stilte) zich als vrijwilliger inzetten en hun capaciteiten inzetten voor hun medemens: ouderen, mensen met een beperking of vluchtelingen bijvoorbeeld.
Zo gebeuren in deze tijd, ondanks verdriet en afscheid, ook mooie dingen, dankzij mensen die hun creativiteit (die we allemaal hebben), gebruiken en hun talenten inzetten waar ze kunnen net zoals Carman dat als artiest dat tientallen jaren heeft gedaan, vaak zonder entree te vragen voor zijn drukbezochte concerten.
Als radiomaker werd ik echter blij verrast toen ik, op zoek naar de afscheidsdienst, tot de ontdekking kwam dat de kerk van Jo, hun dorp Westkapelle in deze corona-tijd elke vrijdagochtend een hart onder de riem steekt middels een afwisselende en creatieve live video-uitzending met de predikant vanuit de plaatselijke kerk, midden op het dorp! (Het resultaat is trouwens te zien op kerkdienstgemist.nl).
Als jong kind ging ik al naar de kerk en zo raakte ik bekend met orgelmuziek en het samen zingen van aloude Psalmen, die we op de lagere school leerden.
Vandaar dat ik nog altijd op zoek ben, ook naar nieuwe christelijke muziek.
Elke woensdag kun je vanaf nu een video tegemoet zien van een nieuwe ontdekking van mij.
Vandaag Reyer met zijn frisse aanbiddingshit ‘U Troont’, een psalm anno 2021!
Opgegroeid in een kerkelijke omgeving hoorde ik al vroeg verhalen uit de Bijbel. Mijn moeder las aan de keukentafel tussen de middag voor uit de kinderbijbel van Anne de Vries en op de kleuterschool vertelde de juf uit de bijzondere geïllustreerde boekjes met bijbelverhalen van Kees de Kort, later bekend als de Kijkbijbel.
Over de betekenis van de inhoud van de Bijbel bestaan veel verschillende meningen. Daar heb ik ook als kind veel van meegekregen.
Dit jaar hebben mijn vrouw en ik besloten de Bijbel opnieuw te lezen voor onszelf; met leesplan van YouVersion, maar bewust zonder bijbelgids.
Door de Bijbel voor mezelf te lezen in een moderne vertaling als Het Boek, komt de boodschap makkelijker bij me binnen.
Ik heb weleens gedacht dat, omdat ik al sinds 1996 Spaans spreek, het na verloop van tijd eenvoudig zou worden de Bijbel in het Spaans te lezen. Hoewel me dat op zich prima afgaat, is het toch zo dat ik erbij na moet denken, terwijl Nederlands horen, schrijven, lezen of spreken vanzelf gaat.
Ik weet dat velen twijfelen aan de waarheid van de Bijbel, maar het is een bijzonder boek voor mij, omdat ik in mijn leven heb ervaren dat de God die we leren kennen in de Bijbel, bestaat en mijn leven in zijn hand houdt.
Een vrij recent voorbeeld: rond Kerst 2018 ontving ik een email van een voor mij onbekende man die oorspronkelijk uit het Zeeuwse Goes komt en al bijna vijftig jaar in Spanje woont.
Begin 2019 sprak ik met Jaap, deze mede-Zeeuw, en het was leuk te merken dat we dingen bij elkaar herkenden.
Later dat jaar bracht Jaap ons in contact met Radio Encuentro, waar we inmiddels alweer ruim een jaar werken.
Wanneer zulke dingen gebeuren ben ik ervan overtuigd dat God hier de hand in heeft en onze gebeden voor een nieuwe bediening heeft verhoort.
Mocht je de Bijbel nog niet kennen of er al langere tijd niet meer in gelezen, dan raad ik je aan het boek Johannes eens te lezen. Wat mij betreft een prima begin, omdat dat boek gaat over Gods liefde voor ons.
Je kunt, net als wij, Netflix kijken, boeken lezen en computerspellen doen in deze corona-tijd. Maar er is nog een andere manier om je te ontspannen, die het voorbije jaar een vlucht genomen heeft: Puzzelen.
Voor mij was het op m´n derde dat ik mijn eerste houten legpuzzel kreeg, ik weet het nog goed: met eendjes in een vijver.
Puzzelen is iets wat ik als kind graag deed. Maar het was toen we in Melbourne woonden, dat ik het puzzelen opnieuw ontdekte. De Kmart in Australië heeft namelijk mooie puzzels voor een zacht prijsje. We hebben er heel wat uurtjes aan besteed, zeker in de koude wintermaanden.
Nu is er eigenlijk, zo ontdekte ik laatst, een verband te leggen tussen puzzelen en het dagelijkse werk wat ik in radio doe: Ik stel namelijk de programmering van Radio Encuentro samen, die exact op 60 minuten per uur eindigen moet. Ook dit leidt vaak tot allerlei, soms eenvoudige maar regelmatig ook ingewikkelde puzzels, want een uur heeft nu eenmaal precies 3600 seconden, niet één meer en niet één minder.
Zo lijkt het leven van alledag ook vaak op een puzzel: Je kunt je tijd maar één keer gebruiken, op is op; al is er morgen weer een nieuwe dag.
In de Bijbel staat een tekst die mij altijd weer aanspreekt: ¨Leer ons zo onze dagen te tellen dat wijsheid ons hart vervult.¨ (Psalm 90:12, NBV)
Voor mij, als volgeling van Jezus, komt er dan ook nog bij dat ik het leven zie in een eeuwig perspectief. Mede daardoor probeer ik mijn tijd en leven, hier en nu, met Gods hulp zo goed mogelijk in te vullen. De ene dag gaat dat beter dan de andere.
Het geeft mij rust te weten, dat, zoals ik het zie, God alle puzzelstukjes van mijn leven kent en ze zo weet te ordenen dat ik, meestal na verloop van tijd, zie hoe die verschillende stukjes in elkaar passen.
Ik wist trouwens niet dat er heel wat komt kijken bij het maken van legpuzzels! In de New York Times kwam ik, uiteraard in het Engels, een mooi artikel tegen over Ravensburger puzzels…
Ik hoop dat je de puzzelstukjes in jouw leven een plek kunt geven in deze sobere en tegelijk vaak ingewikkelde corona-tijd. Een fijn weekend gewenst en een goede week!
Sinds maandag 11 januari geldt er in onze Madrileense wijk een verbod de buurt te verlaten of te bezoeken zonder geldige reden, omdat deze is afgesloten vanwege de hoge concentratie Covid19-besmettingen.
Het is uiteraard niet eenvoudig om te gaan met deze situatie, onafhankelijk van wat je doet of waar je woont op deze planeet…
Toch zijn er landen die erin geslaagd zijn de Covid19-besmettingen te beheersen.
Een voorbeeld is Australië, toch ook inmiddels ons land, waar we meer dan 10 jaar hebben gewoond.
Er heersten begin 2020 héél strenge regels in steden als Melbourne, maar het gevolg is dat er inmiddels weer voorzichtig een zekere mate van ontspanning te bemerken is nu het verlate tennisseizoen op gang komt.
Uiteraard wordt er volop getest en zitten de tennissers in een strenge en langdurige lock-down.
Maar vandaag zag ik een ontspannen sfeer in Adelaide waar het ´A Day at the Drive´ tennistoernooi plaatsvond, met wel 4.000 toeschouwers, die in het stadion zaten, veelal zonder mondkapje.
Ik zie al uit naar de Australian Open, die dit jaar in februari plaatsvindt. Maar natuurlijk vooral naar het einde van de lock-down voor ons hier in Madrid en jullie in Nederland, België en daarbuiten. We duimen voor een succesvolle inentingscampagne wereldwijd, zodat we weer grotendeels terug kunnen naar het ons bekende en vertrouwde normaal wat we nu zo missen!
Binnen de reformatorische omgeving waarin ik opgroeide lag veel vast. Wat wel en niet mocht en ´hoe de dingen horen´.
Toch hadden we op onze basisschool (in de jaren 70 nog lagere school geheten) een bijzondere leraar, het hoofd van de school.
De beste man had als leider van deze reformatorische school een ruime blik en was dan ook niet bang bijzondere en ongewone dingen te doen als onderwijzer voor ons als leerlingen.
We merkten dat als 6-jarigen al, wanneer hij een les moest geven die uitviel. Dan kwam in plaats van taal en rekenen de grote wereldkaart in de klas en leerden we over verre landen zoals Nieuw-Zeeland, Zuid-Afrika, Amerika en zelfs Honolulu, de hoofdstad van de staat Hawaii in de Verenigde Staten.
Ook organiseerde hij ´plantenruilbeurzen´, een heuse weeksluiting voor de hele school met interessante gasten, zoals mensen die de Tweede Wereldoorlog hadden meegemaakt of op de Noordpool waren geweest, en hij stimuleerde de hobby´s en interesses van alle leerlingen waar hij maar kon. Ook zorgde hij ervoor dat er een ´documentatiecentrum´ (lees: bibliotheek) kwam!
Als onderwijzer gaf hij ons zodoende een ruimere blik dan gewoon was voor die tijd en omgeving.
En toen in de zesde klas (groep 8) de tijd kwam om een werkstuk te maken, kwam hij met het lumineuze idee dat het ook een interview mocht zijn…
Dat klonk mij als muziek in de oren. Ik had mijn plan al snel klaar en diezelfde week nog leverde ik mijn alternatief voor een werkstuk in: Een uitgeschreven interview met de burgemeester van ons dorp wat ik hem telefonisch afnam. Terwijl anderen nog nadachten over het onderwerp voor hun werkstuk, had ik inmiddels een prima cijfer binnen en het interview belandde zelfs in de schoolkrant!
Dat buiten hokjes durven denken van de hoofdmeester heeft me geïnspireerd en mede hierdoor kreeg ik interesse voor de wijde wereld buiten Walcheren. Inmiddels heb ik op drie continenten gewoond en spreek ik vier talen. Hier ben ik God enorm dankbaar voor, maar ook meester Janse, het hoofd van mijn lagere school.
Mijn advies voor jou: Laat je inspireren, wees een inspiratie voor anderen en vooral: wees niet bang om verder te kijken dan je directe omgeving!
Gerard & Rebeca's Nieuws 